Of engeltjes bestaan?

Lieve lezers,

Eind van de maand hadden we ineens het ludieke idee om de bar te gaan verbouwen. De gemetselde bar met tegeltjes was van begin af aan een doorn in het oog. De bar was een sta in de weg met name als we met meerdere mensen daar wilde eten. De tafels paste dan net niet. Maar. Onder de foei lelijke bar stond een professionele koelkast die niet in gebruik was omdat niemand in het donkere hol kon zien wat er in stond. De koelkast werkt op gas met de koeling buiten aan de muur. Zomaar afkoppelen was niet mogelijk.Onder het loszittende gootsteentje stond ook nog een ijsklontmachine, die zijn beste tijd ook al wel gehad had en die we niet mogen gebruiken omdat het apparaat op de waterleiding is aangesloten. Aangezien hier toch regelmatig bruin water uit de kraan komt is dat dus geen optie. Haccp. Dus ook hier, een nutteloos, plaatsinnemend ding. Deze bleek echter makkelijk weg te halen te zijn. En toen dat ding eruit was begonnen de ideeën op te borrelen. De koeling bleek zonder loskoppelen etc tegen de muur geplaatst te kunnen worden. We hoefde daar niks voor te veranderen. Nog dezelfde avond werd met grof geweld de bar aan diggelen geslagen en was de bar in no time bedekt met een witte laag. Misschien beter eerst de meubels eruit gehaald. Tja, was een goed idee geweest....
De volgende morgen werd begonnen met de wederopbouw. Ikea werd weer bezocht en spullen werden ingeslagen. Ed wilde meteen rigoureus alles aanpakken.Nieuwe vloer, nieuwe meubels..... Maar oeps, piano piano. De winter is nog niet voorbij en we moeten wel zuinig aan doen. Met een lik verf wordt het ook heel mooi en de vloer en meubels kunnen altijd nog.
Ik ging de volgende dag naar nederland voor een bliksembezoek. Bas moest geopereerd worden aan zijn voeten en ik wilde daar graag bij zijn. Ed en Martin gingen aan de bar verder. Martin en Laura zijn sinds 29 december onze gasten. Zij willen in Italie een B&B beginnen en wij hebben ze destijds van adviezen voorzien. Vanuit hier gaan ze op zoek naar een geschikt pand en Laura volgt ondertussen in Perugia een spoedcursus Italiaans.
De operatie is goed verlopen en Bas zit nu voor 2 weken in het gips. Daarna zal de revalidatie beginnen. Daarna moet zijn andere voet onder het mes.
Na thuiskomst uit nederland wachtte mij een verrassing. De bar was af! Gisteren heb ik alles gepoetst en ingericht en zie het resultaat. ( foto) Er moet nog 1 plankje opgehangen worden en de verlichting moet nog onder de plankjes komen en dan is het echt af.
Ed en Martin waren ondertussen in de boomgaard bezig. De bomen worden kortgewiekt. Daar was het deze week prachtig weer voor. Het is zo'n 15 tot 17 graden!
Toen ik bijna klaar was met de inrichting kwam Ed naar mij toe. "Kun je even komen vertalen? " "Oke, hoezo? " Ik loop met Ed mee naar boven. Ahha, ik zag het al. Daar stond het welbekende groene pandaatje van het oude baasje hier uit het dorp. Hij staat ook op de film van ik vertrek, waar hij ons verteld hoe we de olijven moesten plukken. Nu zag hij Ed en Martin aan de gang met kettingzagen en daar moest hij natuurlijk ook het zijne van weten. Druk gebarend was hij aan het uitleggen welke takken eraf moesten. Ed de boom in om al zijn aanwijzingen uit te voeren. We zijn dus veel te voorzichtig. Er bleef bijna niks van de boom over. Zo, 1 boom is weer kaal. Tijd voor een drankje. Maar nee hoor, daar kwam niks van in. De volgende boom moest eraan geloven. De trap moest tegen de boom geplaatst worden en voor dat we het wisten stond meneer al op de trap. Toen gebaarde hij dat hij de kettingzaag wilde hebben. Met het kleinste exemplaar klom hij de trap omhoog en voordat we konden reageren vlogen de takken ons al rond de oren. Ik vond het echt helemaal niks! Half aan een tak hangend, en met de kettingzaag in de andere hand, werd de boom onder handen genomen. Niet enkel de dunne takjes maar ook flinke dikke stonken. Oh oh, als dat maar goed gaat. Nu zal dat mannetje wel weten wat hij doet, maar toch... Dan zien we dat hij een hele dikke tak voor zijn neus om wil gaan zagen. Hup, de zaag gaat erin, terwijl wij ons staan af te vragen waar de stam dadelijk moet neervallen. Met een hoop kabaal eet de zaag zich door de stam en dan horen we geraak. Ja, daar komt ie!!! Maar, ohho.... waar gaat die tak heen?? Hij valt recht naar beneden en voordat we met onze ogen konden knipperen lag tak, man en zaag beneden aan de ladder. In een reflex rende ik al naar de ladder toe, omdat ik al voelde aankomen wat er ging gebeuren. Maar ik was te laat. Vlak langs het hoofd van het oudje lag de kettingzaag nog voldaan na te ronken. Mama mia, het scheelde echt een haartje!!! Nog voor de man zich kon bewegen had ik de kettingzaag al in mijn handen op zoek naar de uitknop. Gelukkig wist Martin die te vinden. De man klimt ondertussen overeind en doet alsof er niks aan de hand is... Hij klopt zijn jas af en bekijkt verrukt zijn resultaat. Ik help hem mee zijn jas afkloppen en vraag ondertussen of hij nergens pijn heeft. "Welnee. Niks aan het handje! " Ik ben er ondertussen klaar mee. Dit had zo fout af kunnen lopen! Maar we hebben niks te vertellen. De kettingzaag wordt weer gepakt en de man begint de tak in stukken te zagen. Oke, denk ik nog. Laat hem dat dan maar doen , maar hij gaat niet meer de boom in. Ik heb het nog niet gedacht en ja hoor, daar klimt meneer WEER de boom in!! Ik durfde amper meer te kijken. En telkens als hij de trap af kwam vertelde ik de man dat het genoeg was voor vandaag en dat we ermee gingen stoppen. Dan gebaarde hij naar de al de bomen die nog gedaan moeten worden, zijn handen daarbij gevouwen in een bidgreep en druk op en neer bewegend voor zijn buik. "Tja, het is inderdaad triest. Maar vandaag gaan we dat toch niet redden. We hebben nog 687 bomen te gaan. "Hij kijkt op zijn gsm hoe laat het is, en geeft aan dat het pas half 4 is. En dan moet hij toch gedacht hebben dat hij het vandaag niet ging redden. Ik had ondertussen de 2 kettingzagen al veilig gesteld. We praatte nog even na en dan verteld het mannetje dat hij al 86 is.... Na de laatste instructies te hebben gekregen hoe we de andere bomen moeten aanpakken, verdwijnt de man weer in zijn al even oude pandaatje.
En als deze man geen beschermengeltje heeft, dan weet ik het niet meer.

Helaas kan ik geen foto's meer plaatsen... Optie is dan maar dat jullie maar naar hier moeten komen om het allemaal maar te komen bekijken : )