Het zal niet waar zijn...

Het is zondagmorgen. Onze eerste 6 gasten zijn gisteren gearriveerd.
Nu is alles voor het echie. Geen proefontbijtjes meer, maar gewoon volle bak ertegenaan. Om 5.00 u ging de wekker want Bas en Wesley moesten worden uitgezwaaid natuurlijk. Na de 2 mannen volgegoten te hebben met koffie zijn we na hun vertrek nog een uurtje terug gekropen. Toen ging de wekker om 7.00 u. Eruit dus, om het ontbijt te verzorgen. Ik de tafels dekken en Ed kaas en vlees snijden. Om 8.00 u was het tijd om naar de bakker te rijden en verse broodjes te halen. De bakker is pas om 8.00 open en het brood wordt vaak pas ver na 8.00 u aangeleverd.
Ed gaat naar de auto maar na 5 minuten stond Ed alweer terug in de keuken. De auto wilt niet starten!!!!
Dikke paniek!
Wat nu???
Geen brood, geen ontbijt!
We hadden gelukkig nog wat brood in de vriezer, maar lekker is anders. Nood breekt wet.
Al met al hebben we de gasten toch kunnen voorzien van brood. Maar wat nu morgen? Alles is hier dan dicht en degene die open is is dik 15 min rijden. Op de fiets is dat geen doen.
Omdat de bakker om 13.00 u sluit en ze morgenochtend toch ook willen eten, besloot ik na het ontbijt op mijn ouwe opoe fiets te springen en 4 km bergop naar Calvi te fietsen. Ik begon met goede moed. Toen ik de oprit voor ons huis voorbij was, kon ik al meteen afstappen want de bult was niet tegenaan te fietsen. Na 30 min en de meeste bergen lopend te hebben afgelegd ipv fietsend arriveerde ik dan eindelijk in Calvi. Bij de bakker was ik de 1st wachtende, maar de sociale praatjes duren hier soms wat lang. Dit keer welgeteld 10 min. Ondertussen gutste het zweet van mijn hoofd terwijl ik netjes mijn beurt af stond te wachten. Iedereen keek me aan alsof ik een of andere aanval kreeg. Uiteindelijk verliet ik de winkel, niet met broodjes, maar wel met een grote zware pane (brood) helaas wel van ieri. In de winkel vroeg ik me nog af, wat was dat nu ook alweer? Ieri. Het vrouwtje achter de toonbank bleef ook maar herhalen dat het pane di ieri was. Ach, ik moest brood hebben. Beter van ieri dan niks.
Buiten gekomen wist ik het weer. Brood van gisteren! Nou, dat is dus niet te eten. Het brood is hier maar 3 uur eetbaar en daarna is het rijp voor bruchetta (geroosterd brood). Oke, ik had brood, maar kon er dus niks mee.

Dat betekende dat ik vanmorgen weer op de fiets naar Calvi kon. Dit keer ging het me al wat beter af. Ik heb maar 2 keer hoeven lopen t.o.v. 5 keer gisteren. Dit keer ging ik ook niet bijna op mijn b.k toen ik als een speer de bergen afging (op de terugweg) Whow, dat ging wel even heel erg hard! Mezelf op mijn fietsje naar beneden stortend,besefte ik ineens dat er een straatje van rechts op mijn pad kwam. Ik ging dus even vol in de rem staan en raakte toen met ieri brood en al in een vette slip. Ik wist me gelukkig staande te houden maar dat ging maar net goed. Maar een gewaarschuwt mens telt voor 2. Vandaag ging ik dus heel behoedzaam de berg af. Nu beladen met 24 panini, fabrieksbrood en 24 eieren. En alle 24 zijn heel gebleven.
De auto doet het nog steeds niet. Deze hebben ze vanmorgen opgehaald. Echter, de auto stond beneden onder het zwembad en de vrachtwagen kon daar niet komen. Dat werd dus duwen. De auto moest op de verharde weg zien te komen om daar opgeladen te kunnen wordne op de vrachtwagen. (halve km) Maar de auto was niet tegen de bult op te duwen. Toen hebben we toch maar de gasten lief aangekeken en gevraagd of ze een duwtje mee wilde geven. Gelukkig waren de gasten er begaan met ons en hielpen de mannen mee duwen. De volvo service boodt ons een huurauto aan. Helaas moesten we die wel zelf gaan ophalen. In Terni. Dat is een uur van hier. Fietsen? uh uh. Dat gaat het niet worden. De bus dan. Na heel lang zoeken en bellen kon ik dan om 14.30 de bus pakken hier in Poggiolo ( zo heet de plaats waar we eigenlijk wonen) Om 15.30 was ik in Terni. Daar kreeg ik een spiksplinternieuwe citroen c5 mee! Oeps, da's link. Ik heb er dus maar een verzekering bij afsloten voor eventuele schade die ik eraan rijd. Ja, wat dat betreft ben ik een kluns. Geef me een oud barrel mee en er gebeurd jaren niks, maar met een spiksplinternieuwe wagen rijd ik binnen 1 uur een deuk.
Ik heb hem nu heelhuids thuis gekregen. Ik moest echter ook nog wat boodschappen doen in Terni en had de auto geparkeerd bij een supermarkt. Na wat winkels af te hebben gelopen, kon ik dus daarna mijn auto niet meer vinden! Na een dik half uur lopen en lichtelijk in paniek, had ik hem dan eindelijk gevonden!
Morgen horen we wat de auto nou precies mankeert en wat de kosten zijn van de reparatie. Duimen dus dat het zal meevallen!